Kader çeşmesinin musluğu,
Bana kapalı,
Ele şarıl şarıl,
Bana damla YOK!…

Yüksünmem gene de,
Mutlu her halim,
Sevdiğim bir bilse,
Ben de aşkı ÇOK!…

Kurusun dedim,
Yalnızlık pınarım,
Akıyor bağrıma, sel oldu.
Nasıl yakıyor hasretliği,
Mancınığı kurmuş, belli,
Dövüp dövüp, her gün yıkıyor.
Postacı da uğramaz oldu bu günler,
Beklerim durmadan ondan haber YOK!…

Gamzeler ve bakışları aradım durdum,
Görmedim kumralda ne de esmer de,
On dan yok, türlüsü ÇOK…



Yaşanmış aşklar terazisin de,
Ağır basarım her daim,
Güvenirim, seven, sevgime benim,
Ölçüp-biçmeğe ihtiyaç gerekmez,
Ak, başa düşünce, akıllanır insan,
Baktım aynacığa, ak çok, akıl YOK!..

Aldı aşkı, ne akıl kaldı ne nizam, ezelden beri,
Onda hala ses, yok!.. Aşkı kablara sığmaz oldu ÇOK!..


Sorarsa halimi olur ya,
Ezası ÇOK!.. Kendisi YOK!..



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.