Kendisini hiçten sayan bayan hiç!
Bereketli topraksın sen, doğurgan.
Kalp sesini kalpten duyan bayan hiç!
Gönüllere seslenensin, bağırgan.

Anasın sen! Cananına can veren;
Ne hayatlar doğurdun bir batında.
Mahşer günü sensin arayıp soran;
“Cennet senin ayağının altında.”

Kendisini hiçten sayan bayan hiç!
Sen kadınsın, güzelliğin var senin.
Susuyorsun, yüklendikçe sana suç!
Sabır denen özelliğin var senin.

Öğretmensin, karanlığa ışıksın;
Aydınlanır senle ülkem yarını.
Yavruların her birine âşıksın;
Senle bulur canlar ilkbaharını.

Kendisini hiçten sayan bayan hiç!
Sensin seven gönüllerce sorulan.
Olsa bile senle olmak epey güç;
Sevgilisin, uğruna can verilen.

Kendisini hiçten sayan bayan hiç!
Açlığında bile tokluk var senin.
Coşari’de sana çıkar her sonuç;
Hiçliğinde bile çokluk var senin.

İbrahim COŞAR