( Sone )
Okyanus, dünyanın sonsuzluğunda senin ne değerin var?
Birbirine bağlanmış kıyılarında gözümüze çok geniş görünüyorsun,
Ama isyankar yükselmelerinle, güneşlerin yükseklerinden
Seni ölçen ve sondalayan ruhumuza sığ görünüyorsun;

Bizim için, neredeyse sonsuzsun ve dalgadan daha sallantılısın,
Ama ne çare ki, bizim gibi, kaderlerin eseri ve oyuncağısın,
Zira öldüğümüzü görüyorsun, ama yıldızlar da ölüyor,
Ve hiçbir sonsuzluk gün içinde eriyip gitmiyor.

Kahramanlığın kaynadığı geniş bir ordu gibi
Bir duvara saldırır, gelir kayaya vurursun,
Ama kaya sağlamdır, yine ayakta olduğunu görürsün,

Neyse! Sen ancak sana yaklaşan cüceden daha kocaman bir yersin:
Ah! Sana çok hayrandım, gök bana ondan dolayı sitem ediyor,
“Hiçbir şey Tanrı’dan daha büyük ne de daha muktedir değildir” diyor.

René-François Sully Prudhomme
Çev. Sunar Yazıcıoğlu