İÇİMDEKİ SUS
Ne kadar teselli etmeye çalışsam kendimi
Boş verdiriyor içimdeki sus
Sanki gülmek bana suç

Kozasından çıkmayı bekleyen
Bir kelebek gibiyim
Ama nedense hiç gelmiyor beklediğim o,gün

Pınarları kızıl akar düşlerimin
Ateşten ırmaklar geçer yüreğimden
Vurur benliğimi kimsesizliğim

Döne,döne yuvarlanırım bir çelişki kozasında
Yol alıp geri dönerim ,bir çile yumağında

Ağlamaya hazır umutlarım var, benim gibi
Düşer gözlerime hayatın hiçliği
Kapımı çalanmı?
Hayır yok!
Hüznün dışında sancılar kavrar bedenimi

Umut yolculuğuna dalar gözlerim
Bir uçurum belirir orada dibi olmayan
Suyu kurumaya meyilli
birikintileri çürümüş bir dere
el sallar sarkıtlarından hicranların
o-da anlamış demekki çelimsizliğini
hayata azmettirici olmayan hislerimi

batsın bu dünyanın yedi rengi
bu yalnızlık hayata küstürmüşken beni
süte yoğurt çalsam
tuza dönüşür belli-ki

bir dönme dolap girdabındayım
kabuslar kaplamış gecelerimi
ha bire deşerler yüreğimi
bitsin artık bu çile yeter
darağacında sallayın beni
öyle salalar okunsun-ki
ne dost ne düşman anmasın beni

HÜLYA ÇELİK