sustu dilim kelimeler kifayetsiz
anlatamıyorum sana olan sevgimi
görüyorum hergeçen gün tükendiğimi
bendeki seni yitirdiğimi
hüzün tünellerinde bilinmezlerdeyim
sorgular yüreğim birlikte yaşananları
cevapsız soruların bilinmez denklemindeyim
neler oldu böyle bize
yol ayrımına geldik ikimiz de
sisli bir bahar sabahında
yağmur çiselerken usul usul
ararım martı kanatlarında seni
dalgalar vururken köpük köpük kıyılara
dalar gözlerim gelecekmişsin gibi
canlanır anılar gözümde birbir
yaşananları yok saymak kolay değil
seslensem uzaklardan duyar mısın
bakar mısın sesimin geldiği yöne
unutulan değil iz bırakılan olabilseydim sende
anlayacaksın bir gün bende ki yerini
aslında seninde sevdiğini
bir kaşık suda boğulduğunu
çekecek anaforlar seni de dibe
tutunacak bir el arayacaksın
seviyorum sözüne hasret kalacaksın
ama yanında ben olmayacağım
yaşadıklarımız teselli etmeyecek seni
kalacaksın anılarınla başbaşa
vuracaksın başını taştan taşa
vakit çok geçmiş olacak
o sevdadan eser kalmayacak
beklediğin beyaz atlı prens gelmeyecek
uyandırmayacak seni tatlı uykundan
gördüklerin bir düş olarak kalacak
içindeki yangın seni de yakacak ...





Refik
05 . 11 . 2017
İstanbul