Ömrüm yedin, yalan dünya,
Murâdına, ermedin mi?
Urganını, alıp el’e,
Şol boynumu, burmadın mı?

Yiğitlik var, deyip ser’de,
Salıp beni, dertten derde,
Kavrulurken, canım dar da;
Gülüp sefâ, sürmedin mi?

Bana zûlmün, kavi tuttun,
Diken olup, bağra battın,
El’e boldun, bana kıttın;
A’ma mıydın, görmedin mi?

Oniki yıl, zindân, kuyu,
Çile zûlüm, dağlar boyu,
Hani senden, gördüm neyi?
Vurup yere, sermedin mi?

İnsanlığım bildirmeyip,
Bir kez yüzüm güldürmeyip,
Rahat nefes, aldırmayıp;
Yerden yere, vurmadın mı?

Buyurmuşken, en son Nebi,
Sen ki, acuze-i dabi,
Süslenüben, afet gibi,
Bu kanıma, girmedin mi?

Bildim seni, mü’mine zor,
Bunun için, olmuşsun hor,
Var ha nasıl istersen yor;
Yeterince, yormadın mı?

Vefânı mı gördüm senin?
Mihnet ile geçer günün,
Ozan İlo, gârib canın;
Defterini, dürmedin mi?
18.04.2008/07.31