Aklı başında bir ben varım
Islak parmakları ayaklarımın
Altında bir meydan
Kalabalık
İstif istif hayalleriyle
Gelip geçen trensiz garların
Hiçbir şehir sevdiğini elinden almaz adamın
Hiçbir bank sorumlu tutulamaz izmaritlerin kara lekelerinden
Ve benim kadar ahmak ıslatan barındırmaz şehirler mütemadiyen

Güneşin doğuşuna ebeler eşlik ediyor şehrinde
Bir dağın ardına saklanamayacak kadar büyük
İki kişiyi yan yana gezdiremeyecek kadar Dar sokağında
Rumelinden yayan gelmiş adamların
Duvarlara yapışmış kallavi sloganlarıyla
Bir sen birde sana benzeyen kadınların
Yalapşap bakışlarıyla ıslanıyorum

Ne zaman çark etti imanım Orhan’ın bağrında
Hangi ezandı hatırlamıyorum
Sakat sokağın üretken kırıklarına para sakladığım doğrudur
O vakitler
Geçip gitmeyen tek piyangocu köşe başında
İkindi ertesi uykulu aklımı rehin almış
Senli hayallere bağış yapıyor birileri
Ve şehrin damarına hayat veren
Çıplak ayakların çamurlu adımları ile
Yağmurun paçasından tutan kirli küçük veletleri

Biz safları sıklaştırdıkça göç alıyor dualarımız
Kornasında ekmeğin sesini taşıyanların
Kırıntılarıyla doyan kumrulara seni anlatıyorum
Bu şehri sensizde güzel kılacağız elbet
Sensizde uçmayı bilecek
Bir çırpıda adaletsizliğe direnecek
Ve öyle bir gün gelecek ki elbet
Elbet yağmurun ahmaklığına göğüs gerebilecek