Kapatınca vicdanların sesini
Almadım yaşamın ben hevesini
Unuttum dostlarım ben gülmesini
Birisi ağlarken gülmek istemem

Unutturdu hayat yeşili alı
Bazıları olmuş hep kulun kulu
Her taraf sahtekar yalaka dolu
Kötüyü yanımda bulmak istemem

Çok az bulunuyor sözünün eri
Bazısı tükürüp yalıyor geri
Sadaka vermişsem verdiğim yeri
İnancım gereği bilmek istemem

Ta küçük yaşımdan, beri böyleyim
Anlayacak kimim varki söyleyim
Dost düşman belirsiz kime ne deyim
Kimsenin gazına gelmek istemem

Kadermi talihmi nerden bileyim
Kader yazıldıysa nasıl sileyim
Bırakın da, ben böylece kalayım
Mazlumun âhını almak istemem

Yardım isteyene yardım edenim
Karşılıksız zaten yoktur nedenim
Yönüm insanlık tır her zaman benim
Fırıldakla birlik olmak istemem

Bunu yapanlar da olurmu yürek
Bu kadar gareze kine ne gerek
Resim çektirerek, hep poz vererek
Gösterişle Namaz kılmak istemem

Bile bile dostlar haramı yemem
Mazluma garibe bir laf söylemem
Acımdan ölsemde minnet eylemem
Namert kapısını çalmak istemem

Aklımda bir soru, bin bir vesvese
Kulak verdim içimde ki o sese
Yorulsam tükensem gücüm yetmese
Dik durup kendimi salmak istemem

Kul Hızır’ım toprağından suyundan
Büyük laf konuşmam kendi boyumdan
Asıl Türk soyu’yum Türkmen soyundan
Haksızlıga sessiz kalmak istemem
Yolsuzluğa sessiz kalmak istemem

Nuh Ali Berk
(Kul Hızır)