Kaldırım taşları bu akşamda sırılsıklam,
Her taşı, bir bir yerinden oynuyor delicesine!
Geçmişten geleceğe ayak izlerini saya saya
Saydıkça bitap düşüyor bırakıyor ruhunu..!
Kapıya gelen Azrail de olsa buyur edecek
Çaresiz ağırlayacak en afillisinden..!!!

Kimler geldi geçti! Dile gelse de söylese..!
Dertlisi dertsizi, ayığı sohoşu, akıllısı delisi...
Küfesi doldu doldu boşaldı da
Bir gün olsun ah etmedi lime lime olmuş sinesi
Ayaklarla aşina oldu gece gündüz demeden
Her yağan yağmurda siyahlar giyindi, dualarla

Güneşi görünce umutlandı! Gözyaşlarına gün doğdu!
Gülümseyerek karşıladı, birbirinden ağır misafırleri
Köhneleşmiş taşlara rağmen durmadan hasbahal etti!
Basıp geçen ayaklara, gönüle giden ezeli yolda
Yüreklere umut oldu, yoldaş oldu, yaren oldu..!
Düşünmeden meydan okudu durdu zamana..!

Kaldırım taşları sırılsıklam,
Hüzünden mi, mutluluktan mı bilen yok..?
Bilen, bilmek isteyen olmasa da,
Islandıkça buram buram toprak koktu her taşı
Koktukça misafirleri sarıp sarmaladı
Dili olsa da akıtsa dökse içini , kanarcasına boşaltsa
Göz be göz olmuş pınarlardan, sırtladığı her küfeyi

Sormayın, sorgulamayın, nicedir hali..?

Şimdilerde hancı kaldırım taşları;
Gözleri uzaklara dalarak, basıp geçen onca yolcuya
Kimi zaman ağlıyor
Ağladıkça, her taşı sırılsıklam olup üşüyor, üşütüyor..!
Kimi zaman ise gülümsüyor,
Gülümsedikçe her taşı güneş olup ısınıyor, ısıtıyor..!

24.10.2017 Pınar ÇETİN Ankara