İnsan buz gibi olur ya... İşte tam şuan öyleyim. Bilmem m.ö kaçıncı senedeyim. Eriyip akmak isterim, su olup okyanuslara karışmak, çok olmak isterim.Fakat nafile Antarktika ’nın tam göbeğindeyim. Dondurulmuş hislerim ağrıma gider.Yaşamayan bilmez, kaybolup gitmek ister; damla damla akmak ister, çığlıklarını kırıp bitmek ister. İnsan bir kere ölür ya! Ben kaçıncı kez ölüp ölüp dirildim. Nice nice sayfalara serildim. Üstümdeki bıçağı, kalbimin tam orta yerine yedim... İnsan bir kere ölür, bir kere üstüne toprak örtülür. Bu kaçıncı mezar ? Bu kaçıncı mezarlık? Yalandan mermer taşları, yalandan çelenk çiçek... Yahu ikiyüzlüler görüyorum işte sizi... Hergün ölüp ölüp dirilsemde, buz olup kesilsemde, görüyorum o sahte kalbinizi, yalandan akan gözlerinizi...Görüyorum bir kere olsun insan olamayaşınızı, görüyorum o sahte dualarınızı, görüyorum tabutta bile beni taşıyamadığınızı... (Tabutta bile taşınamayanlara gelsin...sevgiyle)

Bir Elif Miktarı