Ben ne insanlar gördüm
Çoğu dost görünümlü haindiler
Melek yüzlü şeytanlar da vardı
Dünyayı cennet sayanlarda

Çok insan gördüm ben
Kendi yalanına kendi bile inan
Namusluyum deyip
Ruhuyla fahişelik yapanda vardı
Menfaat için adam satanda

Çok insan gördüm ben çok
Yüzsüzlüğünden bile utanmayan
Abdessiz namaz kılan’da vardı
Kendini puta satan da
Çok insan gördüm ben çok
Kendi kendini ilah sanan

Asilim diyen soysuzlar vardı
İnsanlıktan bile nasibini almayan

Kalem tutan cellatlar gördüm
Adaletin olmadığı diyarlarda
Dar ağacında asılı Çınarlar vardı
Faili meçhul acılar içinde
Çok insan gördüm çok
Kendi karanlığında kaybolan


Karadan aklar varmış
Gerceğe boyanmış yalanlar
Ruhunu iblise satan da vardı
Kendini insan sayanda
Çok yalan duydum ben çok
Kendi gerceğini bile unutturan


Yürüyen ağaçlar varmış
Uçan binalar
Çok yalan gördüm ben çok
İçinde kendi gercegini bile yok sayan

Akrabadan akrepler gördüm
Kalemle çizilmiş duvarlar
Kumdan evler gördüm
Kağıttan binlar

Bayraksız diyarlar var
Vatansız halklar
Gayrı meşru aşklar gördüm
Kimliksiz çocuklar
Yılan dilli insanlar da vardı
İnsan görünümlü yaratıklarda
Çok insan gördüm ben çok
Şeytanı bile kıskandıran

Bahattin Delice