önce taşlar takılır ayağa
sonra çukurlar
daha sonra dikenli yollar
derken
sırıkla yüksekten atlamaya gelir sıra





yani bildiğin spor
ama spor olsun diye değil
ya da bir olimpiyat köyünde şampiyon olma arzusu hiç değil
diyemem tabi
çünkü rakip dediğin kendindir biraz
öyle ya
kendinden çok, yanılan ama yenilmeden yenilenen ben’ler doğar benliğinde


,,


bıktım aslında
kendimden bıktım
huyumdan
suyumdan
aynada gördüğüm aynı suratın
surat astıran bakışından


gülüşe sebep olan emanet mutluluktan


muhtaç olmaktan belki


hani kurtarıcı bekler ya insan
hep beklemiştir





bekletmiştir
bilmeden
bilenmiştir başka bir varlığın gölgesine





çok dağıldım
tek başıma toparlayamam kendimi





elim başka yerde
kollarım başka
kalbim..sen’de





acayip bi ruh hali
saat:01,18





pencere kenarına çirkin kuşlar
tüyleri yoluk yoluk
küpelim geldi aklıma
çiti kutusunda ne güzeldi
bir de saçlarım
dedemin elinde kör makine
karşımda aynasızlık
kanardım hep
güzel olacak diye
ta ki kel birinin bana baktığı an’a dek


iyice mallaştım


susayım mı


hı hıı


desene yine..