Yine gönlüm perişan, şu veda sahnesinde
İnan giden sevgili, bilirim dönmez daha
Özlemleri yazıyor, yâr gönül râhlesinde
Hiç döneni görmedim, şuraya yazdım aha
İnan giden sevgili, bilirim dönmez daha

Sevdim diyen insan da, hoşgörü bitmemeli
Kırıcı söz yüzünden, çekip te gitmemeli
Yüreği yakan sevda, böyle de yitmemeli
Oysa ne gerek vardı, pişmanlığa ve vah’a
İnan giden sevgili, bilirim dönmez daha

Dört duvar arasında, dolanmaya başlarsın
Hatırlayıp dünleri, cananını düşlersin
Özlemler tavan yapar, yüreği ateşlersin
Tek başına kalınca, dertler kalkınca şaha
İnan giden sevgili, bilirim dönmez daha

Umutların kararır, sen artık, gülemezsin
Gözlerinde sel olur, durup ta silemezsin
Dünyan böyle kararır, istersin ölemezsin
Pişmanlığın çok belli, gerek varmı ki gah’a
İnan giden sevgili, bilirim dönmez daha

O şarkılar, türküler, kara bir diken olur
Zaman koşar adımda, seven hastalık bulur
Yiyip içmeden keser, her dakka hasret solur
Bulmak için gidersin, amma genişler saha
İnan giden sevgili, bilirim dönmez daha

Unutması mümkünmü, unuturum desende
Nasıl ağarır saçlar, hicran yeli esende
İki yürek bir çarpar, aklen istemesen de
Bu duruma bir çözüm, bulamaz hiçbir deha
İnan giden sevgili, bilirim dönmez daha

Lüzumsuz’um ayrılık, varsa eğer kaderde
İstesen de bir çare, bulamazsın bu derde
Bir anlık onur, gurur, seni pişman eder de
Her gece düşünceler, acı verirken ruh’a
İnan giden sevgili, bilirim dönmez daha

Saık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

RAHLE : Üzerinde kitap okunan, yazı yazılan, bazıları açılıp kapanabilen alçak, küçük masa