1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1005
Okunma
Güz
Yapraklar suya dökülmüş boyluca
Yeşili sarıya sarıdan mora ıslanmış
Orman olmadığı kadar nu havasında
Rüzgâr en hızlı sevişmede gürültülü
Dalları çalı tadında kırıp geçiyor
Güneş en soğuk öğle sofrasından
Akşama doğru sessiz sakin süzülüyor
Toprağın sevimli çocukları çekilmiş
Ağaç diplerinden ara sıra seyranda
Başlarını çıkarıp çekip bakışıyorlar
Akşam ortası bir mehtap havası
İnsanlar ortama ayak uydurmuş
Banklarda sarılı oturmuş sevgililer
Anneler çocuklarını göğüs arasına
Kar beyazına hasret bir bekleyiş
Gecenin sabahı, sabahın akşamı
Diyalektik diye bir şey var doğada
Biliyoruz dünyanın dönüşünü ki
Direnç verir dingin bir demlemede
Korkutmuyor kimseyi bu zemheri
Unutturur serpilecek kır çiçekleri
Ahmet Coşkun
5.0
100% (1)