Acıları taşıyor eteklerinden
Ocakta unutulmuş bir yemek misali
Dönüyor, dönüyor ve dönüyor
Bakıyor etrafa deli deli
Eteğini her salladığında taşıyor her bir acı
Kan akıyordu yosun rengi gözlerinden
Kalbinin attığı miktarı biliyorum acılarda
Kalbinin çarptığı kapıları biliyorum geçmiş aşklarında
O’nu kollarına alıp adını fısıldadığında
Sonra hayata tekrar başladığında
Kalbinin attığı zamanı hatırlarım
Dudaklarında kayıp bir kahkaha,
Gözlerinde izlenemez bir bakış
Takip edilemez bir portre gözyaşlarında
Geç kalan son yaz rüzgarı gelip çattığı anda
Bir manzara ve ardında başka bir manzara
Eteklerdeki acılar son rüzgarlarla kaybolduğunda
Her giden gün için derin bir iç çekiş
Mutlu ölmekten mutluluk duyulduğunda
Ahh herşey için geç kalınmışlık
Çok yazık, ah çok yazık
Ne de çok geç kalmışız.
Hayata oysa daha yeni başlamıştık