Yaşım çok küçüktü bilmem.
Topacım kaçtı elimden.
Almak istedim aniden.
Annem tuttu bir elimden.

Bisiklet olsun istedim,
Gezinmek eğlenmek için.
Ayaklarım tutmuyordu,
Pedallar boşana niçin?

Herkesler koşar oynarken,
Pencerede yalnızca ben.
Yüreğim çoktandır buruk,
Etrafımı sardı elem.

Nedir hayatta bu engel?
Bilemedim hiç, neden ben?
Anlamak istiyorum hep ,
Dün,bu gün,mütemadiyen.

Nihayet anladım gibi,
Hayat büyük bir imtihan.
Yaratan sınıyor beni,
Biliyorum işte,her an.

Tekerlekli sandalyemde,
İnancım verdi cesaret.
Bağlı da olsam bir yerde,
Yıkıldı gönlümde esaret.

Cesaret engel aşmaktır.
Sabır çeşmesinde durup,
Su içemeden beklerken,
Hep isyansız yaşamaktır.

Ayaklarım yürümez hiç,
Otururum sandalyeme.
İnancım sağlam,çok şükür,
Ulaştırır mı cennete?

Niyet ettim ben namaza,
Kalkmak istedim kıyama.
Ayrılmaz benden sandalyem,
Olmuştu benim seccadem.


(Yürüme engelli öğrencim için,anlamaya çalıştım.)