Bilirim sancısız kanamaz yürekler
Ve yine bilirim ki, tutuşacağı varsa yangının,
Kuru olmaya gerek yok,
O yangında sen de yanarsın…


Vakitsiz kapanır bütün ışıklar ardı ardına
Önce güneşin söner
Sonra yıldızların ve en son ışıkların,
Üzerine yıkıldığında gökyüzü yalnızsındır.
Beyninden vurulmuşa dönersin.
Acımazca balyoz darbeleri iner kafatasına
Acımaz hiçbir şey, sol yanın kadar.
Hiç bir şey ben gidiyorum demek kadar yakmaz nefesini.
Nefes alırsın, cehennem suyundan farksızdır tadı.
Ölmek istersin.

Her şeye rağmen yaşayacak.
O acıları sırtında kamburunmuş gibi taşıyacaksın.

Ağlayacaksın çoğu zaman,
Gözyaşların ahenkle dans ederken yanağında
O mutluluk hayalleri kuracak başka bir tende.
Başka gözlere bakacak aşkla
Hiç bir şey boğazından geçmezken
O gününü gün edecek…

Geçen günler film şeridi gibi geçerken gözlerinin önünden.
Ona koşmak isteyeceksin
Bir umut deyip
Koşacaksın ardına bakmadan koşacaksın.
Cebinde birkaç heves
Yüreğinde kırılmış cam parçaları misali anılarınla koşacaksın.
Affedeceksin kendi kendince onu.
Son bir defa daha deyip biletini keseceksin dönüşsüz.

Yüreğinde pür bir telaş
O senden habersiz sen ona gideceksin.
Onun en sevdiği kokuları sürecek,
En çok sevdiği renkleri giyeceksin.
Sonra en sevdiği çiçeklerden bir tane alıp kapısına dayanacaksın.
Büyük bir heyecanla zile basacaksın uzun uzun.
Bir daha bir daha ve bir daha…

Sonra kapı açılacak
Onu karşında göreceksin,
İçin içine sığmayacak sarılmak isteyeceksin.
O seni görmeyecek bile
Haykıracaksın, dokunmaya çalışacaksın ellerine
Hatta dokunacaksın seni hissetmeyecek.
Oturup ağlayacaksın ıslatmayacak gözyaşların yeri
Sonra aniden bir el uzanacak omzuna
Hadi bakalım gitme vakti!