O şehrin güneşleri ışık vermiyor bana
Karanlık sokaklarda yapayalnız bırakır
Elimi uzatamam kapı tokmaklarına
Bütün evler nefessiz bütün evler tamtakır

O şehrin insanları benden yürek çaldılar
Çaylarını içemem gidilmiş cafelerin
Aşk ve sevda uğruna beni benden aldılar
Yürekte bırakılan yaralar hayli derin

Yine feryat ediyor bastırılmış duygular
Söz ile anlatamam şiirler yazmalıyım
Beni sevmeyen şehir artar durur kaygılar
Kimlere küskün olup kimlere kızmalıyım

Bilmiyorum ne kadar sürecek kırgınlığım
Baştanbaşa yırtılmış kalb yine teklemesin
Belki hiç bitmeyecek o şehre dargınlığım
Beni artık bu şehre hiç kimse beklemesin

Coşari yeter artık dönüp arkana bakma
Kelebeğin kanadı kopmuş uçmuyor artık
Dikenli tel çevrili buz tutmuş kalbe akma
Yama tutar mı bilmem yüreğimdeki yırtık

08.05.2008/Samsun