0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
936
Okunma
Annesi Son zamanlarını yaşayan yetim bir adamın,öksüzlüğe kendini alıştırması..
Öptüm mübarek ellerinden..
Bir sonbahar akşamı,
sessizce esen yeller,
Dalından savrulan yaprak gibi
Koparırsa seni bizden öksüzüz.
Her telefon açıldığında anam,
Konuşurken bile göz yaşlarımı,
Bir ben, bir de sadece Allah bilir..
Engelleyemem şuursuzca akışını.
Hep uzun zannederdim hayatı,
Sanki hiç kopmayacak gibi,
Sadece çocukça duyguymus,
Gerçek yalnızlıkmış anam..
Olurda sessizce gidersen,
Babaannem,babam,abim bizleride
Bekleyin,selam söyle bizlerden,
Yalan dünya boşmuş de..
Para,mal,mülk boşmuş de...
Bir sonbaharda göçeceklermiş de.
öptüm mübarek ellerinden...
Yozgatlı.
5.0
100% (2)
