Yokluk içinde sürünüyorum şimdi
Bir de sensizlik öyle zorki
Ya söylesene hayat!
Nerelere gideyim ,hangi duvara başımı vurayım,


Yaslandığım tüm omuzlar küs,
Gördüğüm tüm rüyalar sadece bir süs,
Uzaklara dalıyorum her yer olmuş sis,
Ya bir yerden ışık gelse de,
Artık Sevinsem bende gülsem.


Kavuşmak anladım hayal ,
Dostlar desen hepsi yalan ,
Zifiri bir karanlıkta kalmışım yine
Elime almışım kalemi ve ben yine yazıyorum
Gecem gündüzüm karışmış
Yıldızlar bile artık kaymıyormuş
Akıttığım yaşlar mürekkepimi bozuyormuş
Ya nasıl bir dünya ki ,bana gülen yokmuş


Kartanesi uğradı yanıma bugün
Bekleme sakın ,kimse uğramaz yanına bir gün
dedi ve eridi !
O an yine anladım ki yalnızım ben ,
Aldım elime sigaramı daldım yine sabahlara
Ölsem de kurtulsam dedim ve kapattım gözlerimi.
Elveda demek içindi erkendi oysa
Ama ne çare yaşamak icin sebeb yoktu!

Mehtap