Vahim bir kırlangıç göçü ve sonbahar eteğiyle kapatıyor gözlerimi...

Hangi dilden başlasam seni, sana yazmaya
Hangi cümleden, hangi beyitten kanamaya başlasın
sevda yellerindeki yağmur tanecikleri
Yüreği feryat eden papatyayım hangi yaprağıma dokunsan seviyorum.


Ve sen kül rengi zamanların son kasidesi
Nakkaşın son eserisin yüreğime d’okunan

...

Bir feryat,
Heyhat
Hadi uzun havadan girelim anason kokulu aksamların günahına
Bizi bilmez deniz kum ve sahil
Oysa yıldızlar bizimdi saklambaç oynarken koyunlarında
Heyhat!
Kalk
Zamanıdır gri’den kahve ye geçmenin
Oy
Oy sevmişim ölümü koynunda süt emziren annelerin şefkatinde
Oy sevmişim seni Muhammed Mustafa’nın(s.a.v) kördüğümde...


Kalk dayé de eşikten topla feryatları mı
Ben ki munzurum saç uçlarında
Bakışlarınla Nebi Nuh’un gemisi oluyorum iniyorum Cudi’nin durağına
Vatanım oluyorsun.


Yâde zaman xırabé
Zıman navé we dı beji her dem


Oy yüreğini mesken tuttuğum
Yüreğinin en sıcak yerine göm beni