Son kez konuşmak için kaç gere geldim bilsen,
Kapını kapatmışsın gönül penceren örtük.
Okursun mektubumu şimdi evde değilsen,
Korkma sevdiğim sana kırgın değilim artık...
O kara gözlerine vurgun değilim artık...

Giryân eyleyip derde alıştırdın sen beni.
Hâlden bilmez zalime bulaştırdın sen beni.
Bilmediğim yerlere ulaştırdın sen beni.
Şimdi gurbet ellere sürgün değilim artık...
O kara gözlerine vurgun değilim artık...

Ne bir veda korkutur beni ne de bir ölüm.
Kalbe kelepçe taktı ettiğin bunca zulûm.
Boşa bekleme beni iş işten geçti gülüm.
Çok çektirsen de bana yorgun değilim artık...
O kara gözlerine vurgun değilim artık...

Yürekten istesem de çok gördün bu visali.
Yeryüzünde bu aşkın yoktu hiç bir emsâli.
Şelâleler gibiyim Niagara misâli.
Çoştum çağlıyorum ben durgun değilim artık...
O kara gözlerine vurgun değilim artık...

Ateşlere atıp da kendimi yakmıyorum.
Hep kahrını çeksem de aşkı bırakmıyorum.
Unuttum ben her şeyi mâziye bakmıyorum.
Sana ve dostlarına dargın değilim artık...
O kara gözlerine vurgun değilim artık...

Erhan GÜL

23/08/2006