Yeter ağladığın gül artık bebek!
Başlasın aşk dolu sonsuz bir rüya.
Yüreğine, sevgi tohumları ek,
Çünkü sen sevdikçe dönecek dünya…

Büyürsün sevgiyle, aşkla, neşeyle
Hüzünle, sevinçle, dertle büyürsün.
Yaşadıkça her an gönlü hoş eyle,
Unutma, yalnızca sevdikçe hürsün!

Bir varmış bir yokmuş dersin biz gibi
Zaten bizi böyle avuttular hep.
Yüreğinin bir tek sensin sahibi,
“Sevgidir” dünyaya gelmene sebep.

Lakin kirletirler hayal dünyanı.
Masallar, ninniler geride kalır.
Aşkla geçirdiğin en mutlu an’ı,
Gün gelir bir zalim koynuna alır.

Ağlarsın hem de çok ağlarsın yavrum.
Gülmeyi öğrenmek hayli zor olur.
Çileyle tükenir zaman denen mum
Ve erir varlığın yüzün kaybolur

Ama sen yine de karamsar olma.
Beşikken tabuta benzer oyuncak
Sakın, hırçın dalgalara yâr olma,
Hep nehir ol, engin denizlere ak!

Yani bebek! .. Her şey senin elinde
İnsan olmak gibi birçok güzel şey.
Baharın nefesi seher yelinde
Nisan olmak gibi birçok güzel şey…

Erhan GÜL