Seninle çıktığımız yolun sapağında
Ayrılık mührünü vurdu
Birbirimize ulaşacağımız yolları
Çekiştirdi temmuz
En yakıcı alevlerle mevsimine veda ederken ağustos
Merhaba dedi eylüle
Ve,biz yeniden doğduk

Sakın ha dokunma, laf söyleme eylüle
Sana geleceğim yolları makasladı güz rüzgarıyla
Yaprakları diri tuttu dallarında sararıp solsalarda
Aşklara hep şahitti
Ve aşka dair mutluluklara
En güzel duyguları yeşertti
Dökülen yaprakların ardından
Geçirmedi hüznünü yol edip sol yanımdan

Bahar kesitlerine
Kıt kanaat banarken tomurcuklarını
Güzü doğurdu eylül

Ve, güz astı hüzünleri boynundan
Sarı sevi ağaçları
Uzattı yaprağını tan çiçeklerine
Kol kanat gerdi
Bir ateş topu gibi
Yuvarladı hüznü Eylül

Göç’üne izin vermedi
Derin aşk duyguların
Kış menekşelerine
Kucak açarken eylül


HÜLYA ÇEİK