kısım beş ) yol

- sürgünüm; sürgünlüğüm bir kenara yazılsın
bir şair hatırlayıp adımı anana dek… -


sürgünüm; yol boyunca gördüğüm mezarlıklar
adımı almak için bir taş dikmiş bekliyor.
sürgünüm; kendisini çatlatan nazarlıklar
"hay"dan gelen ömrüme bir "hu" daha ekliyor.

yol dediğim yokuştan bozma bir dağ yamacı
dizleri bükülenin boynu giyotin izi.
kimi sılaya hasret, kiminin tek amacı
bir martı kanadında görebilmek denizi.

kimi ağır aksak bir türkünün öznesidir
kiminin uyuduğu hasır hünkâr kucağı.
kiminin yorgunluğu haklı bahanesidir
kiminin gözlerinde bir zemheri sıcağı.

bir tesbihat gizliyor kiminin gölgesini
kiminin gölgesinde melekler saf tutuyor.
kiminin küfrü duymaz olur ezan sesini
kiminin tövbesini günahı unutuyor.

sürgünüm; sürgünlüğüm aç bir çocuk kursağı
bir damla su hüseyn’in avcunda - çaresizim. -
sürgünüm; yol karanlık, ne solu var ne sağı
sessizce sessizliğe karışır ayak izim.

sönüyor ışıkları attığım her adımda
kentin yüzüme gülmez hanelerinin bir bir.
bin eyvah gizliyorum oysa her muradımda
ardımdan her birine eşlik edecek tekbir.

kimsesiz bir öksüzün kirpiğine gizlenip
sessiz bir hıçkırığa sinip yıkandım oysa.
kendi ahımı yenip kendimle temizlenip
kendimi yalanlayıp kendime kandım oysa.

kaç salâ sonrasında varılırsa menzile
o kadarlık kısmını borç yazın bana şimdi.
ben istedim sürgünü, ben seçtim bile bile
sürgünlüğü içiyor can kana kana şimdi.

sürgünüm; öz yurdumun üvey özlemi gibi
kirpiğimin ucunda doğup batıyor güneş.
sürgünüm; bir ölünün güvey özlemi gibi
bir fatiha "sus" diyor; susup yatıyor güneş.

sürgünüm; sürgünlüğüm babadan kalma biraz
ah babam.. sürüldüğüm yerde vuruldum işte.
sürgünüm; benimkisi her gün azalma biraz
son defa görüldüğüm yerde vuruldum işte.

Yavuz Doğan
yirmibeşeylülikibinonyedi
beylikdüzü