3
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
1979
Okunma
Önce..
İsmimle seslendim kendime
Yalnızlığımı hatırladım birden
Hayatı ve açlığı
Hiç tanımadığım bir kargaya anlattım hikayemi
Dedim ki ona …
Neden her gelen bir gün gidecekmiş gibi bakar
Gözlerimin içine
Kalbimin kucağına kıvrılıp yatacak kadar
Yorgunum bu aralar
Soğumadı içimin nefreti
Soğusaydı …
Belki o zaman anlardım
Ateşin ,suya olan muhtaçlığını
Önce ..
Ekmek astım sokağa
Şarap ısmarladım kedinin birine
Boşaldım beyaz bir çarşafın üzerine
Toplamadım ,yıkılmışlığımın enkazını
En sonunda kovaladım
Penceremin kenarında bana dik dik bakan kargayı
Hangimizi kurtaracak
Gökten zembille inen merhamet
Nedir bende ki bu hüzün
Neye alamet …?
Bedirhan
24.09.2017 İstanbul
saat:02:50
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz