bilseydim sevgi sözcügünün,
gurbet bir ülke oldugunu,
gitmezdim,
uzaklardan seyrederdim yaban,
elleri.
ögrendim ki ansızın bu davetin,
hitabında,
sırrın mecburi istikametindeyim,
çok belli.
sevmek kendimizmiş sevgiden,
yaratılan,
dogarken önce bizde başlayan,
harman.
sonra anne,baba,kardeş,eş,evlat,
arkadaş.
dost,doga ve yaşam dedigimiz,
bir başka harman.
katman bir volkandan süzülen,
umman umman.
ateşlerden gelen yakan har.
yanmadan aşk olmaz,yanda gör,
diyen,
mevlanadan gelen müthiş izdiham.
yaşamı katmerli bir acı ,bir çile,
ve de bir hasret,gizem sevdaları,
umman olan.
sevgi her dem bize seyahat eden,
kalıcı bir acı,güzel bir hüzün.
bir gıda, kendimizi besledigimiz,
adı hep hasret olan.
bir şükür, bir nimet ve de bir çok,
cefası olan.
sefası hüzün olan bir gurbet yolcusu,
oldugumuz belli.
hep sevmek isteriz, ruhlardan gelen,
kader arkadaşlıgımızla.
aslında biz neden ve niçinsiz severiz,
ilhamını aldıgımız o dogruya an ve an,
yaklaşırken.
adım adım hasret adresimizin adı,
o ilahi durakta beklenen misafiriz.
yegane yolcuları olan Rahmanın,
davetine dogru icabet edecegiz.

Meral tice[