zamansız bir anda duygularımı dumura uğrattın
ufkun kızıllığın daymış gibi yüreğim de kan bağladı
öylesine paslı bir hançerdi ki mimiklerin
yüreğim de paramparça hüsranlarda dağlan’dım
çıkar ve art niyetinin eşiğinde elim böğrümde kala kaldım
şu an
bulutlarla kaplı bir yaşamın son dönemecindeyim
ve titreten bir depremin de tam ortasındayım
yok oluşta gömülüşü mü bekliyorum


o nankör yüreğin var ya her an sevdamın celladı oldu
sana hasret çırpınışlarla her varışımda
suyu bitik
altı yanan bir çaydanlık gibi oldum
bilmem ki ne kadar oldu nankörlüğünü beklediğim
inan ki dişimin kovuğunu bile dolduramadı sevgin
gelgitler içinde kabardıkça

emeklerim yalnız ve çaresiz kaldı kalalı
sen kötülüğü hep içinde saklamışsın
kan kustum tutarsız davranışlarınla
bir beladır adres sormadan çöktükçe üstümüze
bir kor yıldız kaydı benden habersiz
isyanlarımla kuru yapraklar gibi
bir sağa bir sola rüzgarında savruldukça
yersiz ve yurtsuzlar gibi
felek bu ya ördü yine başıma çorapları

kara bir çalı gibi açtın yürek bütünlüğümüzü
nankörlüklüğünün en kahpe anı hep beni buldu
ve sen sinsi sinsi de çıktın gönlümden

içimi hep korku ve yasakla doldurdun
günlerim de hep karabasanlara boğuldu kaldı
ruhumda biriken katran gibi kopkoyu bir karanlık
sen hiç yoktan gittikçe ellerimden
hiç beklemiyordum üzerime geleceğini nankörlük yağmurlarının


vefasızlığının deryasında tutuklanınca güvenler
hayatın düşüşüme yelken açarken
el alem içinde boynu bükük öksüz kaldım
düştü de gitti tüm kolum kanadım
o kara ruhuna kaç iblis yerleşir
ve seni arındırmak için kaç kazan su gerekir
ve daha kaç atımlık mermin kaldı ki kevgire dönmüş şu yüreğime

nankördü her bir şeylerin
bu mudur ki bu acunun tek kanunu
ya halis olan duygularım
kararışta kapanan geleceğimiz
bu güne dek
ben hep nankörlüğünün küreğini mi çekmişim
sonuçsuz kalacak o yüreğinde
bu alemde
başı da sonu da namert olan ne var ki senden başka

şimdi ben kala kaldım ya burada
temelli sen hiç durmadan gide dur artık
hem hayatımdan hem de kirlenmemesi için şiirlerimden

git de gör
çünkü her şeyi gösterir zaman
yaşaya bildiğin kadar da yaşa o nankörlüğünün koynunda

çünkü ben sen gibi asla bir Çıfıt çarşısı olamam…



(21.09.2017) AZAP…