her gün şaha kalkar dertlerim
kime ne söyleyim, kime ne deyim
kaderim miş ağlamak
söyleyin dostlar, nasıl güleyim.

boynum bükülmüş kalkmaz
doğan güneş gülerek bakmaz
kaderim miş ağlamak
dilimden dertsiz söz çıkmaz.

daha genç yaşta sarmış hastalık bedenimi
nedendir anlamadım, buluyor hep beni
kaderim miş ağlamak
ne yaptımsa güldüremedim ben kendimi.

kime baksam güler oynar
bilmem ki yok mu hiç dertleri
kaderim miş ağlamak
atamıyorum üzerimden dertleri.

görürmüyüm bir gün gülen güneşi
sönmez yanar içim de aşkın ateşi
kaderim miş ağlamak
bu da bana kaderin bir cilvesi.

sığamadım ne köy’e, ne kasaba’ya
gidemedim ne dost’a, ne akraba’ya
kaderim miş ağlamak
sanırım böyle gireceğim mezara.

bilmem ki güler miyim ölünce
cennet meleklerini görünce
kaderim miş ağlamak
hak’ı hak’ca sevince, hak’ı hak’ca sevince.

kabirde melekler gelince
fani dünyamdan sual edince
kabul ederler mi bilemiyom
kaderim miş ağlamak deyince.

20,9,2017
Mehmet DERE
Silifke