0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
741
Okunma
seni sana yazardım,
ben susardım sen anlardın,
beni biriktirdim sende,
emanettim.
Yorulunca bıraktın beni.
Aldım kendimii sustum ve yürüdüm
açıldı mesafe ve ben böylece oldum.
artık görünce seni ’’mazi’’ denen kavram geliyor aklıma
’’bir zamanlar’’ da deniyor..
Ne olmuşluk ne de olmamışlık..
O günlere dair hatıra sen olunca
ve fakat yok da sayılınca;
boşalıyor hafıza,
resimsiz ve renksiz bir çerçeve duruyor karşımda.
Elimde bir kalem, ucu kırık...
Soruyorlar
-Ne kaldı elde?
Bir elim yerde, bir elim de gökte....
B.S
