Yeni Baştan Başlamak Lazım Düşlere,
Yeni Bir Sayfa Açıp, Yeniden Başlamak Lazım Yaşamaya...

Yeniden Yazmak, Yeniden Karalamak Lazım Hiç Durmadan Çoğu Zaman..
İçimizde Sır Gibi Tuttuğumuz Ne Varsa Yazmak Lazım..

Yeniden Kalkmalıyız Ayağa,
Yeniden Adım Atmalıyız Her Seferinde..
Düşmeyi, Yara Almayı Göze Alıp...

Yeni Bir Şiire Başlamak Lazım Biran Önce.
İçimizde Büyüttüğümüz Cesaretlerimizi,
İçimizde Yarım Kalmış Düşlerimizi,
Sevda Niyetine Taşımalıyız Göğsümüzde..

Her Son Yeni Bir Başlangıçtır,
Yeni Bir Sayfada; Yeni Baştan Can Bulmaktır Çoğu Zaman...

Yazmak, Belki de İnsana En İyi Gelen Şeylerden Bir Tanesi,
Çünkü İnsan En Çok Yazarken Dürüst Olabiliyor.
Çünkü İnsan En Çok Yazarken Farkına Varıyor Gerçeklerin...

Peki Ya Sustuklarımız ?
Kor Gibi Düşüyor Yüreğimize.
Sustukça İçten İçe Kanatıyor Yüreğimizi,
Sustukça İnce Bir Çizik Atıyor Sinemize Söyleyemediklerimiz..

Anlatamıyoruz Daralmışlığımızı Kelimeler de,
Dökemiyoruz İçimizdeki Birikmişliklerimizi Bir Anda..

Belki de Yorgunluğumuz Bundan.
Belki de Bundandır Bu Suskunluğumuz,
Ahh Bilemiyorum, Bilemiyorum.
Tüm Bu Olup Bitenlerin Ağırlığı,
Üzerimize Çöküyor Günün Bu Zamanların da.
Öyle Daralmış, Öyle Umutsuz Hissediyorum ki kendi mi...

Ne Yapsam da Geçse Düşlerimin Susuzluğu,
Derken Düşleyiş,Düşlemek Geçiyor İçimden,
Beni Anlamayanlara.
Beni Görmeyenlere ve Bana Sağır Kalanlara İnat;
Cesaret, Cesareti Sunabilmek..

Yapılabilecek En Güzel seçeneklerden Bir Tanesi Düşleyebilmek için,
Yazmak da Öyle,
Nakış Nakış, Harf Harf Kağıda İşlemek...

Belki Korkulu Bir İnilti,
Belki Sessiz Bir Çığlık,
Belki de Acıklı Bir Türkü,
Kim Bilir, Belki de..

Hüseyin ÇIPLAK
15.05.2014 İstanbul