3
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1705
Okunma
Gülüşü Ay Işığına Takılanların Anısına
Bu ara dilimden düşmeyen
bir şarkı:
Nerde kendini bilmez çocuklar.
Bir sabah öylece çekip gittiler.
Çınladı alkışlar kör sokaklarda.
Yankısı kime kaldı.
Bağazımda bir hıçkırık...
Boşaldı ha boşalacak.
Gülüşüne bin kurşun sıksa da ölüm:
Unutma ki umuda kurşun işlemez
GÜLÜM.
Deniz koydum adını.
Kederi bende kaldı.
Uzak köyler kurdum birbirine.
Denizine aldandım.
Acının surlarında ateşler yaktık.
Vuruldu şehirler soluksuz kaldık.
Kendine çekildi bütün zamanlar.
Gölgeler orda kaldı......
Pirenin deve;
devenin ise
pire olduğu zamanlarda
doğar tilkinin kocamış aslan üstündeki
’zaferi’
Ancak ölümsüz olan şey;
Kırılmış kitabeler üzerindeki
anılardır,
yüreğimizin haritasında.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz