Bugün
Bir oyun oynamak istedim
Tek kişilik,her zamanki gibi …

Düşündüm taşındım biraz
Karar verdim sonra
Oynayacağım oyuna.

Şaşırtmacalı ,Kafa karıştırıcı ,
Zorluk dolu Yapboz olsun oyunum…

Tek kural ;Doğru şekilde yerleştirmek parçaları
Hepsini birleştirirsem kazanacaktım oyunu…

Ve … Hayatımı serdim kucağıma
Yamalı bohça gibi Paramparça

İlk önce çocukluğumu
Koydum ortaya
Mutlu geçen yıllarım yerleşti
Hemen Peş peşe…

Sıra gençliğime gelince
Duraksadım birden bire
Düşündüm nerden başlasam
Hep ilkler önemlidir derim
Lise, üniversite , yurt serüvenlerim
Geldi geçti vesveseyle Özgür günlerim
Çocukluğumun yanı başına…
Yerleşti yerine o parça da .

Geride kalan
Bir yığın hayat kırıkları
Yapboz’umun en zor parçaları
Dokunmaktan korkuyorum
Her birisi kimsesiz öksüz

lime lime…

Tuzla buz olan hayallerim
Başlamadan biten duygularım
Kırık dökük Umutlarım…
Acı kahkahalarım ,
Vazgeçilmez başarılarım ,
Sonsuz kaygılarım…
Sessiz gözyaşlarım…
Hepsi teker teker oturdu
Hayat yapboz’umdaki yerlerine.

Geride…
Kalmadı yerleşecek başka parça
Ama Yapboz’umda
Hala bir boşluk var Koskocaman
O ….Tek Yitik parçam , Ruhum.
…………………Yaşamamın bedeli olan.



…………………………………..ENA.