Yüreğe gece indiğinde
Harfler birer birer çekildiğinde
Yerden göğe
İliğine kadar titreme
İlmek ilmek çözülen sözde
Unuttum
Uyuttum
Avuttum kendimi geceden geceye
Az gittim düz gittim özümü düm düz ettim
Geldim yine kendime

Boşluğu yırttım da geçtim
Karnımda büyüyen sözü düşürdüm de geldim

Hoş geldim

Sabahlar biriktirdim el değmemiş
Güneş doğdu avuçlarımda
Gözüm aydın olsun
Niyetsizliğim dar ağacının dalında
Çaputluktan tabutluğa
Son sözü kabul olsun

Toy gençliği düşürdüler dalından
Bir anda çizildi alnından

Çenemi bağladıysam
Celallenen dilim hoyrat
Dişimi sıktıysam
Cemalimde bin bir feryat
Kırk gömleği birer birer çıkardıysam
İçimde hüzün kat ve kat

Ömrün ikindisinde
-ağaçlar diri diri söküldüğünde-
Dirildim de geldim
-an’ kara nın ciğeri söküldüğünde direnir toprak
dirilir hesap -
Dirildim de geldim
Hoş geldim

Gelmelerin beklendiği geceler bilir
Bilir nasıl sever bir kuş uçmayı
Bir çiçek açmayı
Bir kalp atmayı
Bir insan yaşamayı
Bilirim nasıl çekilir kara bir deliğe
Gecede salınan umutlar
Geceyi saran yıldızlar
Yıldızlara bakan insanlar
Gelmelerin beklendiği geceler bilir
Bilir nasıl sıfatsız kalınır

Hiçliğin deminde karıştım
İyi ve kötüyü birbirine kattım
Geceyi sevdim
Sabahı öptüm
Karışmayanı süzdüm de geldim
Süzüldüm de kendime geldim
Hoş geldim


Nigar Baran