Çok zaman önceydi
Hatırladığım tek şey sen ve nisan yağmurları sevgili
Bizi kendine tutsak eden
Hayatın ağır yükünü hafifleten

Önemi yoktu hiç bir şeyin bizden başka
Hangi gündeymişiz , saat kaç fark etmezdi
Yağan yağmura aldırış etmeden dolaşırdık seninle
Ellerimiz, gözlerimiz, yüreğimiz sırılsıklam
Her gece ay serenat eder
Yıldızlar raks ederdi
Karışırdık geceye
Düşlerim düşlerine düşünce

Rotamızda mavilikler
Okyanuslara yol alan
Açılırdık dümensiz
Korkusuzca bırakırdık kendimizi rüzgarlara
Yağarken Nisan yağmurları
Görmedik, göremedik sevgili dev dalgaları

Ah! Ne güzeldi gözlerinde sonsuzluğa uzanmak
Hani her zaman bir umut vardır derdin ya
Düşmeden yalnızlık karanlığına
Meğer varlığın ’’umut’’ demekmiş sevgili
Şimdi değdikçe buz kestiriyor yokluğun
Tozlandı bak bütün dileklerim
Üflesem gider mi tozlar sevgili
Isınır mı dersin içim
...

Yine boş hayaller içindeyim
Karışımda yoksun
Hasretin çalıyor kapımı her gece
Gözlerim doğuruyor hayalini
Neredesin...
Neredesin sevgili

Hani hiç bitmeyecekti
Hani hep eşlik edecekti ay ve yıldızlar
Ne ay var
Ne de yıldızlar sevgili
Ardından kalan zifiri bir gece
Bir de nisan yağmurlarının o hediyesi
Yani Sen!
Yüreğimin siyah incisi
Nerdesin, nerdesin