EDEP YA HU

El, dil, beli tutmanın acabası aceptir;
Bu bilmece, bilenin irfanına neseptir;
Varoluş etiğinin estetik bilgisini,
Akıl kalbe danışsa, el-cevap, o, edeptir...


CEFANIN SEFASI

İnsan Bezmielesti gece gündüz anmalı;
N’eyken ney oldum deyip aşka kanatlanmalı;
Dünyalık her sıkıntı son gürlüğe basamak,
Gerçek mutluluk uman cefaya katlanmalı...


HATTI ZATINDA

Ruhum aklıma rehber, içe bakış gezeli,
Bildim ki, o nutfemiz ebediyen ezeli;
Ondan tecellilerle her varlık ayrı kitap,
Kâinat baştan sona zatından hat bezeli...

Hat: 1. Çizgi, 2. Güzel yazı.
Beze: Nakış.


ŞAİRE

Dinleyeni durular ar bezini çitmeden;
Ilık endam uyarır öteleyip itmeden;
Gurbet umuru görmüş O bercestelik Sultan,
Sataşan diken dili, koparır incitmeden...


FATİH EMSAL

Bizim torun bir âlem duvarlarda yürüyor;
Adaşından el almış, denize at sürüyor;
Türk olmanın gereği, hayvanat bahçesinde,
Öksüz fil yavrusuna, biberon emziriyor...


PİR EFE

Gençlik ve orta yaşta insanın kanı kaynar;
Çağımızın mihengi, yüzü geçgin pir tavsar;
Bunu ispata teşne doksanlık delikanlı,
Mobilet üzerinde çökertme zeybek oynar...


İN DE GÖR

Sarkıtlardan damlamak insanın naturası;
Örneği doğada var, ender dikit mirası;
Yeraltında sır cennet ve düşünürsek ibret,
Trabzon ilimizin Düzköy Çal Mağarası...


HAM KARPUZ

Her çile bağımlısı bedenen arık olur;
Bel dolağı kefenlik namazda sarık olur;
O cefa hamalına kıyasen şen ve şakrak,
Gamdan azat şalağın nefsi kabarık olur...

Sala: Namaz.
Şalak: Ham karpuz.


NE ÇIRAK NE DE KALFA

Boş gezenin dilbazı lafla camekân yalar;
Çalıyı kim dolaşmaz er geç beynine dalar;
Kitap fuarlarının ıskarta tezgâhında,
Âmâya roman satıp ahraza kaset çalar...


DAĞLI YÜREK

Yolgeçen hanı derler, aşka mazhar Hancısı;
Yüreğine köz dökmüş sır sevda yabancısı;
Muhabbet meclisinin bülbülünü her gece,
Ter figan çiletmekte gül dağ’ının sancısı...