havra tohumu gibidir Çıfıt bir yürek
fitne ve fücur’u derman diye sunmaz mı?
her dokunuşu alışta götürür bir parçamı
bir gün senin de elin böğründe kalmaz mı?
çiçek gibi açmak varken
nedir sende mesnetsiz onca bahane
kaktüs gibi diken olmanın faydası kime

yer yüzünün bu oynak ortamı içinde
vefa saygı sevgi ve güven sende rast gele
kahır içinde bırakırken beni benden öteye
neden ki her an gülümsenir el aleme
süzülürsün içimin içinden sinsi bir biçimde

ruhlar karanlık
nefis salmış özü çıkarların peşine
alaşmak
kahrın kara kucağında
her şey öyle zırva ve manasız ki

oysa
güzel bir gönülle nede güzel olurdu ruhlarda ki dünya
hasut bir yüreğin hislerine bulanmasa

illa ki
dudak bükümü hissiyle reddedici olunca duygular
kalbe ulaşmak ne mümkün
kazınmaz ki gözün bakış açısında ki olumsuzluklar

boşa çabadır
insanları şad edebilmek
fıtrat asla tanımaz ki sonradan gelenleri
işi bitene dektir sevgiler
işleri düştüde sanki gelmedilermi
yüzsüzlüğün peçesine arsızca sarılarak

işte bu yüzden
menfaat tohumuna göre hazırlanıyor gönlün toprağı
yeter ki çıkar olsun içinde her ürün türer utanmadan
hele ki kişilerin duygularını pohpohlamada
istemeden çık yoluna da
işte o an çıkar ortaya kirli yüzleri ve yürekleri

görürsün o zaman
yaprak misali uçuşan maskaralıkları
hele senle işleri bittiği an
miskin bir biçare gibi
eli kolu bağlı olarak
sap gibi ortaya konursun yapayalnız

o denli yıldım ki bu sürülerden
baş etmek ne mümkün
şaşırıp kaldım çift yüzlü palyaçolardan
söyle neden
içimin içinden kızgın lavlar fışkırır
saf ve yumuşak yüreğim
bu ortamlara hasta
isyan bayrağım bile param parça

utanmazlık olmuş bir tasma
aleni sergilenir aşiftelik
gözler önüne serilir onca kepazelik
ve illa ki de
bana ters duygular zorla yeşertilir bir biçimde

şimdi sevgi ve aşk beynimde her an bir fantasma…



(07.09.2017) AZAP…