2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
702
Okunma
yağmurda bekleyen adam
elinde semşiyesi yok gibi
yağmurlarda ıslanırdı
kırkikindiler vaktinde
ne zaman düşse
başı derde
bu köşebaşında olurdu
her gelişi biraz daha yavaştı
kimsesi yoktu
kimsesi var gibi beklerdi
yağmurda bekleyen adam
şemsiyesi yok gibi ıslanırdı
uzun caddelerde
kısa bir cümle bile kurmazdı
hiçbir cana uzak değildi
herkese yakınlığı vardı
birtek kendine uzaktı
belki ay kadar
belki yıldızlar
ne canı yanardı
nede ağlardı
yağmurda bekleyen adam
birgün beklemedi
yağmur yağarken gitti uzaklara
dönmedi bir daha
bir fotoğrafı kaldı
o fotoğraf altında yazılı
bir hikayesi
bu yarım hikayeyenin
herkes yazdı kendince sonunu
fakat kimse görmedi
yağmurlarda şemsiye açtığını
a.y
5.0
100% (1)
Cevap Yaz