4
Yorum
14
Beğeni
0,0
Puan
1167
Okunma
Mevsim güz
gözümün önünde
o güzelim yüz
dokunmaya yeltenince
yiter gider
kendi alemine.
Her seferinde
büyür ağırlaşır
içimin taşları
tükenir takatim
kaldıramam yerden
külçeye dönmüş bedeni.
Sızar taşların arasından
o sular ki
bulur yolunu
akar damla damla
olur da gözyaşları.
Alem ne bilsin
bir çift göz
yarışır sağnakta
katre katre karışır
bitmek bilmez
güz baranına.
Bir çift göz
şiddet katar
yağan azgın
hazan yağmuruna.
Nezahat Yokuş
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz