sessizlik
sokaklara gece vurduğunda
kaldırımların taşıdığı
külkedisi saklı her yürek
yüreği gecede saklı olan unutur
bir çift ayakkabıyı
bir çift bakışı
bir ömürlük kokuyu
unutur bir yerlerde
bir yerler
bahar bahçe

sokaklara gece vurduğunda
ne çok ses
ne çok şarkı
ne çok anı
rüzgarın uğultusunda
uğultusunda yüreğin
ne çok acı

eskidendi
dört mevsim
yedi düvel
bulduğunu bırakanı aramak
şimdilerde
çocuk yüzlerinde unutulmuş gülüşler

sulara gece vurduğunda
iki yakası ayrı aşklar
yakamozda buluştuğunda
sessizliği alır götürür dalgalar
ne çok ses
dudak kıvrımlarında
kalp atışlarında

eskidendi oysa

şimdilerde ay düşmez sulara
bir kadın
sokak ortasında vurulduğunda

yaşaran gözlerin ahı
yaşanan acıların karası
yeryüzünde açtırmaz bir fidanı
bulutlar akıtmaz tek bir damlayı

sessizlik
boğdurur şimdilerde
geceye kulak verdiğinde
gece boğdurur sessizliğiyle
şimdilerde

Nigar Baran