===========

Sevdâm Eylül / Can Eylül,
Tutkunum Sana Eylül!

Şüphe yok ki bütün aylar güzeldir
Nimetleri birbirinden özeldir
Hepsi çok kıymetli, vazgeçilmezdir
Biri diğerinden üstün değildir
Lâkin
Olmasa da aralarında bir fark;
Benim O’na meftunluğum derindir!
Eylül görür, Eylül nefes alırım
Her dem hissederim, her dem yaşarım
Bu ilgiye bazen ben de şaşarım!
Sağlam bir temele oturtmak için;
Dayanaklı, özlü sebep ararım.

Sevdâm Eylül, Can Eylül, Meftun Olduğum Eylül
Kim bilir kaçıncı doğumundu,
Mevsimlere
Kim bilir kaçıncı Eylül yaşanıyordu
Ve Ben,
Gecelerin en güzelinde,
Sana açmışım gözlerimi;
Bilmem kaçıncı Eylülde
Düştüm kucağına...
Seni bildim seni soludum, ilk nefesimi...
Doğdum Hazan Mevsiminin Baharına;
İKİNCİ GÜNÜNDE, EYLÜLÜN...
Bundandır sana sevdâm,
Bundandır tutkunluğum!
Öyle kaynaştık ki seninle,
Öyle benzeşiriz ki..
Ve öyle tanırım ki seni;
İşlemiş Ruhuma her hâlin...

Yansıtmasan da
Görüyorum yorgunluğunu
Bilirim,
En çok sen taşımaktasın
Tüm ağırlığını, sevdâların / vedâların!
Ve işte;
Bir kez daha dinmeden hasret!
Yaşanacak ayrılık sancısı, sarı/turuncu
Fakat
Dinecek hüznün, dinecek..
Yine nadasa bırakacaksın kendini,
Yenileneceksin…

Sevdam Eylül Can Eylül
Meftun Olduğum Eylül,
Yolunu gözleyeceğim hasretle;
Ömrüm vefâ ettikçe...

Sen...
Sen her sene doğacaksın,
Hazan Baharı’m!
Hep var olacaksın dünya döndükçe
Ya Ben?
Ya Ben! Eylülüm,
Ya Ben?
…
O beklenen an,
O kaçınılmaz son!
O ebedi ayrılık geldiğinde;
Sende Eylülüm,
Sende kapatmak isterim gözlerimi;
Serin esintilerine katmak isterim
Son nefesimi!
Benden sana bir iz kalsın;
Sende kalayım diye...
Belki bir damla!
Belki bir çiy taneciği/Şebnem..
Belki bir polen...

EYLÜL 2011 / Metanet Yazıcı