Seni anlatmaya kelimeler yeter mi bilmiyorum!
Seni sana sevdirmek istiyorum.
Derin derin dalarken gözlerin uzaklara,
Huzur veren cümlelerini sustururken .
Hatta yeni bir umut yelkenine binmeden daha
Farkında bile olmazdın..
Rahmet kapısından sana gönderilen uçsuz yüreğinden!
Ve dokunaklı kalbinden.
Sen her hareketinle umut verirken insanlara,
Dünyada hala iyi insanların olabileceği inancına,
kötülüğün kalplerde olduğuna ,
Ve iki güzel cümleyle sevgiye dönüşebileceğine..
Ne bileyim işte .
Dedim ya;
Seni anlatmaya kelimeler yeter mi bilmiyorum.

Dostluğun geliyor aklıma;
Hani eski çağlardan kalan ve özlenen dostluk!
o öyle bir dostluk ki ;
Yüz yıl da sesini duymasam ve görmesem,
Ruhumdan hiç gitmeyecek bir iz bırakan dostluk.
Ve her özlediğimde seni,
Gördüğüm bütün yüzlerde anımsamaya çalışırım.
Her defasında yüreğimde bıraktığın izlere bakarım.
O yüzdendir umudum hiç bitmez benim..
İnsan bir kere gerçek dostla karşılaştı mı ,
Hayatına anlam katar, acısından bile ders çıkarır.
Çünkü ne olursa olsun ,onu anlayan bir dostu vardır!

Ve sevgin geliyor aklıma..
İnsanları çıkarsız sevişin.
Sonra da bütün fırtınalara göğüs geren sarsılmaz duruşun..
Ve umudunu kaybetmeyişin,
İnsanları Rabbin için sevişin,
Sana kötülük yapana bile değer verişin,
Kendinle övünmeyişin...
Diyorum ya işte sana;
Seni anlatmaya kelimeler ne kadar yeter bilmiyorum.
Elini kalbine koyup ,
Seni sana sevdirmek istiyorum.
_______________GÖNÜL ÇAYIR_____________