kalbinle girdiğimiz o uzun savaşta
dahili ve harici düşmanlar icat edip
günü kurtaran zaferler dışında ne geçti elimize sence
adı aşk olan bu ucube çatışmanın
kıyasıya mücadelesinde


zaman diyorum sevgili
zeminden kopunca
müzakere masasında bulduk kendimizi


aşkta sağlayamadığımız uzlaşıyı
ayrılıkta deneyecektik bu defa


gözler tanık
sözler katibiydi kalbin


az buçuk centilmenim bilirsin
kurallarını bilmesem de
naziğimdir yeri geldiğinde
ve bazen odun olduğuma bakma sen
yont diyeydi
hani yont ki sanat eserin olayım ellerinde
sonrasında od’un
kızgın ateşinde


aklıma yine hinlik geldi bak
dön şimdi şiire dönebilirsen..

..

sana göre duygularından beslenen bir çeşit beslemeydim
bu yüzden ne yazıp çizsem kendini sıyırmalıydın cümlelerimden
çünkü sen olmayacaktın
ve yok hükmündeydi bu aşk


ee ayrılık gelip çatmıştı kapıya
içeriden birimizi almadan dönmezdi uzaklara


falan filan işte
olan biteni yeniden fırına sürmenin ne alemi var

tek merak ettiğim şu

onca zaman sonunda dönüşüne sebep neydi
unuttuğun kalbin mi
yoksa
kibrine sarılı kurallarını denetim miydi


senden sonra sağ kalan papatya avına çıktım
özür dileyip su verdim onlara
kimi inandı
kimi pışııık dedi :)

la havleee

neyse saat 13 e geliyor

ve ben artık sudan hafif umutlar kurmasını öğretiyorum düşlerime
ki suya düşse bile
batmasın diye

hadi git şimdi


yemeğini ye :)