(Zaferde emeği olan bütün şehit ve gazilerimizi rahmetle anıyoruz.)
On beş mayıs da İzmir, akabinde Manisa
Afyon ve Eskişehir kızıl kana boyanır.
Elbirliğiyle dünya bu vahşeti onarsa
Zalimin en kahpesi Polatlı’ya dayanır.
Kabullenmeyiz elbet, aşığız hürriyete
Kafiri püskürtecek muhtacız zürriyete.
Yiğitler korkusuzca direnirken ölüme
Cepheye mermi taşır, Duruçaylı Halime!

İstiklal yolu zordur, Hacet Tepesi duman
Feri kaçar gözünün, istikameti şaşar.
Çankırı’ya varmaya daralıyorken zaman
Katar katar kağnılar gecede dağlar aşar.
Açlık sinsi canavar mideye giren sızı
Günlerce tayınsızdır dayanacak Türk kızı.
Hainin pençeleri değiyorken ilime
Cepheye mermi taşır, Duruçaylı Halime!

Canından kıymetlidir bin-bir zahmet içinde
Taşıdığı mühimmat Ankara’da toplanır.
Dualıdır her mermi hem de korkunç biçimde
Düşmanımın kalbine Sakarya’da saplanır.
Hücum eden yiğitler korkusuzca vuruşur
Anlık serden geçenler şehitlerle buluşur.
Bu nasıl kahramanlık?...Bulunamaz kelime
Cepheye mermi taşır, Duruçaylı Halime!

Gazi’nin gür sesinden emri alınca ordu
Önüne katıverir, Yunanlıyı kovalar.
Türkler büyük zaferi Ağustoslara kurdu
Haçlının kaçışını koca tarih yuhalar.
Azan itler her zaman koparırsa yuları
Elbetteki durağı, Akdeniz’in suları.
Bilinsin ecdadımız dokundurmaz teline
Cepheye mermi taşır, Duruçaylı Halime!

İsmail Süklüm
28 Ağustos 2017