Yürek yangın yeridir sevda ise kor gibi
Hayattan kopar âşık vurgun yemiş misâli
Dünyaya gelmemiştir eşi menendi
Gün be gün eritir bitirir yoktur onun visâli
Yayılır herbir yere kanser hücresi gibi

Aşk hoyrat bir fırtına acımaz asla sana
Bakmaz gözünün yaşına vicdan ne arar onda
Yanmışsın yıkılmışşın sormaz  bir kere asla
Seni sana bırakır dönüp bakmaz arkasına
Eline düşmeye gör yetişmez imdâdına

Bir bakarsın ilkbahar bir bakarsın sonbahar
Dallarin çıceklenir dört mevsim ilkbahar
Zaman geçtikçe bağ bostan kalmaz yakar
Hoyratçasına vurur olmuş mevsim sonbahar
Yaprakların sararır gelmez bir daha bahar

Sel olur katar seni  götürür bilinmeze
Derman kalmaz bedende savurur hiçliğe
Yok eder karıştırır toprağın tâ içine
Hayat kalmaz ki sende dalarsın bilinmeze
Ara ki bulasın o divane kalp nerde

Yağmur damlasi gibi damlar önce gönlüne
Şiddetini arttırır dönüşüverir sele
Felakete dönüşür gönül evin harâbe
Herşey târumâr olur olursun bir viràne
Perişan eder seni bakmaz birkez gönlüne

Aşkin yolu yokuştur hal bırakmaz ki sen de
Nefesin kesilir de düşüverirsin yere
Tutup kaldırmaz seni bakmaz da hiç yüzune
Geçirirse eline yandin o zaman sen de
Merhametten kırıntı yoktur ki içinde

Ask deprem tusunami yakar yıkar şehrini
Senden gidenlere bak ağlarsın gözyaşların sel gibi
Dertler deryasinda olursun bir sandal gibi
Yıktıktan sonra çeker gider bırakır şehrini
Artık kalmaz ki yüreğinde bir hayat belirtisi

Kalırsın çığ altında donarsın olmaz çare
Parmakların morarır yolun çıkar kabire
Bu çile seni alır götürür ölümlere
Aşk acımasızdır ya atar toprak ne çare
Arkasına hiç bakmaz çekip gider geldiği yere

Aşk sel aşk fırtına aşk yangın aşk çığ hayatın ortasında
Mevsim olsa da bahar donüverir hazana
Kimi leyla kimi mecnun kimi ferhat kimi şirin olsa da
Aynıdır yaşananlar şu dünya atlasında
Hep canlara kasteder bırakır yokuşlarda
Aşk kimi güldürmüş bir serap çöl ortasında