Ay’a çıkma sen dur der,gece sabaha döner
Kıvılcım saçan güneş,şavkı görünce söner
Karanlığı yok eder,ziyadaki o hüner.
Hünerli yolum olur,Gülçehremin İZLERİ
      
Hassas duygusal yürek,sanki ipek halıdır
Endamı öyle şirin,baktım anzer balıdır.
Duruşuna bakarsın,sanki şato–yalıdır.
Yalıda nakış nakış,Gülçehre’min POZLARI.

Yüzünde renk cümbüşü,papatyalar-nergisler.
Şakayıklar-susenler,tahtı-tacını süsler.
Nevruz çiçeği gibi,koynunda bahar besler.
Besledikçe misk kokar,Gülçehre’min YAZLARI
      
Itır çiçeği kokup,fıldır-fıldır döndürür.
Ürkek bakışlı ceylan,yaban gülü andırır.
Ateş çiçeği olup,hayranlıktan yandırır.
Yanan yüreği harlar,Gülçehre’min KÖZLERİ.
      
Gâhi gülerek bakıp,yan gözle işmar çakar
Gahi kafaya takıp,mahsumca durup bakar
Gâhi içime sızıp,bilmeden canım yakar.
Yaktıkça bir hoş eder,Gülçehre’min NAZLARI

________//_______KURBAN SARCAN