4
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
89
Okunma
Dil konuşup durdu,yürek inandı.
O şirin sözlere,aldanıp kandı.
Cevher bildiklerim,küle bulandı.
Kahrımdan oturup,DİLE ağladım.
Toplu gidişatı,gözleyip durdum.
Ne güzel çağdayız,hayali kurdum.
Yüzlerin içinde,çoğu boş buldum.
Değerin kaybeden,PULA ağladım.
mangalda kül koymaz,atıp tutarlar.
Damardan girerek,şerbet katarlar.
Bir anda terkedip,seni satarlar.
Bol keseden atan,ZÜL’E ağladım.
İnandık kimlerin,and edişine.
Haramla-hileye,diz çöküşüne.
Şaşmışım dünyanın şu gidişine.
Kahrımdan oturup,HALE ağladım.
Ektiğin biçersin,emeğe kârdı.
Dedemin dil-ağzı,bunları derdi.
Buğday ektiğim yer,hep darı verdi.
Emeğim hiç oldu,YOLA ağladım.
Düşünüp taşındım,hayli us yordum.
Gelenden-gidenden,ahvaller sordum.
Katırı ürküdüp fincan mı kırdım.
Zulümü şan bilen,ZAL’A ağladım.
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz