Sarıkaya’dan baksam, Çatalca vadisine,
Yüreğim burkulur birden, kor düşer içime.
Ah! Bir bilsen buralar ne güzel yerlerdi.
Yemyeşil ağaçlarla kaplı, sanki Cennetti.
Renk renk çiçekler açar, yemyeşil olurdu yer.
Açardı papatyalar, hoş kokardı kekikler.
Daldan dala uçuyorken, cıvıl cıvıl öten kuşlar,
Derede oynaşırdık, balık tutardık bizler.
Kıymetini bilemedik bu toprakların.
Düşünmedik sonumuz ne olacak yarın.
Suyunu kirlettik berrak akan derenin.
Altını üstüne getirdik, güzel yerin.
Parselledik her yeri çevirdik betonla,
Temelleri attık, doldurduk depolarla.
İşler çok iyi diye övündük bunlarla.
Kalmadı, toruna vereceğimiz tarla.
Şimdi ah vah demenin olmaz ki faydası,
Dedemizin mirasıydı bize burası,
Yönetenler suskun, millette rant kavgası.
Uçtu gitti güzelim Çatalca ovası.
Şimdi, tepeler bomboş bakıyorken bize,
Yok, ettik toprağı çevirdik beton çöle.
Miras bırakacak toprak kalmadı elde.
Düşman görse güler şimdi bu halimize.