ÖBÜR DÜNYAM
Dünyalar içinde bir dünya vardır ki
Benim dünyam hiç birine benzemez.
His ,duygu, düşünce…
Öbür dünya ne kalmış yanında.
Hayallerim deryalara,
Umutlarım enginlere sığmaz.
Bir çiçek koklasam,
Gönlüm sevgiyle dolar.
Aşk denizine dalarım.
Özgürlüğümü balıklarla paylaşırım.

Yaramın sızısına bir damla merhem sürsen,
Dünyamın rengi değişir birden,
Tebessümün güneş gibi doğar kalbime.

Yeni dünyamın misafirleri de var:
Güzellik, güç, kuvvet…
Ev sahibi merhametle hoşgörüyle sabırla
Ağırlar onları.
Hiç gitmesin diye çaba sarf eder.
Ama ne çare yolcu yoluna gerek.

Dünya döner.
Benim dünyam hiç dönmez.
İyi mi kötümü bilmem ama
Ölüm hiç aklıma bile gelmez.

Benim dünyamda unutmak yoktur.
Atamı, dedemi, şehitlerimi,
Bu kutsal toprakları vatan yapanları,
Bu nefesi bana vereni,
Elmanın rengini, eriğin tadını,
Öğretmenlerimi,
Velhasıl beni ben yapan hasletleri unutamam.

Unuttuğum şeylerde vardır elbette:
Bilmeden yapılan kötülükleri,
Pişmanlık duyulan yanlışlıkları,
Yüreğime çarpan taşları…

Ne zannediyorsun sen
Gam, keder olmasa,
Çekilir mi bu dünyamın cilvesi.
Arada bir neşe,
Kahkaha, şaka ,şamata olmazsa…

Benim dünyam, dönen dünyaya benzemez.
Fırtınalar, kasırgalar, depremler gelir geçer.
Kin, nefret ,riya nedir bilmem.
Gönlüm, iyilikten, güzellikten, aşktan yanadır.
Bir de tebessüm etmekten hiç vazgeçmem.
Yusuf Yılmaz