Toplandığı bir vadi varmış,
Karşılıksız z
annedilen
Tüm
sevgilerin…
Sağ ile sol
barışırmış;
Bir olurmuş, seven ve sevilen.
Paralel çizgiler birleşirmiş orada…
O, vuslatı imiş
aşkın;
Titrek ilk dokunuşu…
Secdesiymiş namazın.
Kuşların ötüşü,
Ilık bahar esintisi;
Canlanışıymış baharın.
Bir çocuğun
gülüşü…
Hem, kim söylemiş?
Bulanık suları berraklaştıran
sevginin
Ziyan olup, gittiğini…
Elini gönlüne koy,
Ve sor şimdi:
“Orda mısın?
Ey, unutuldun z
annedilen
sevgili!
Vakit rüzgârı yonttu mu seni?
Yoksa özünü mü yitirdin?
Ey, misk-u amber kokulu,
Gül yüzlü
sevgili!”
Bakışlarımız kesişmişti orada;
Hem de, ne bakışlar?
Benden yüz çevirme,
Kal öylece,
Gülümse,
sevgili…
Gözlerinle baktın,
Gönlümde yer ettin,
Çok uzaklardasın şimdi…
Ama
Toplandığı bir vadi varmış
Karşılıksız z
annedilen,
Tüm
sevgilerin.
Her yolun sonu oraya çıkarmış
Paralel çizgiler, birleşirmiş orada…